De basis van de ritmegroep voor een blaasorkest (harmonie, fanfare, brassband, etc) is de blaasbas of bastuba omdat dit instrument de laagste tonen kan spelen. Ook de tuba is een instrument dat van de romeinse signaalhoorn afstamt, hoewel het instrument pas korte tijd deel uitmaakt van de familie van koperblaasinstrumenten.
De eerste ontwerpen van dit instrument zijn van de instrumentbouwers Moritz en Wieprecht en stammen uit 1835. De voorloper van de blaasbas was de ophicleïde, een soortgelijk instrument, met kleppen uitgerust. De in 1835 ontworpen blaasbas heeft ventielen om om hele en halve noten te kunnen spelen. Deze ventielen kunnen schuif- (zie ook de trompet) dan wel draaiventielen (zie ook de hoorn) zijn. Evenals de hoorn en de euphonium is de lange buis van de blaasbas opgerold, hetgeen goed is te zien op de figuur hiernaast.